Σε εποχές δύσκολες, που μια παγκόσμια πανδημία επιβάλλει εγκλεισμό, περιορισμό κυκλοφορίας, έλεγχο μετακινήσεων, οι σκέψεις και οι συγκρίσεις με εποχές που οι απαγορεύσεις επιβάλλονταν λόγω δικτατορίας, είναι αναπόφευκτες.

Σήμερα, που είναι η επέτειος της φοιτητικής εξέγερσης στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973, όλοι μας κάνουμε αναδρομή στην εποχή της ζοφερής επταετίας, που οι απόψεις ήταν φιμωμένες, όχι από μάσκες για την προστασία της υγείας μας αλλά από λογοκρισία σε κάθε κείμενο πρωτοποριακό και δημοκρατικό, σε απαγόρευση συγγραφέων που θα άνοιγαν το μυαλό των ανθρώπων, όπως ο Μπρεχτ, ο Τσέχοφ, ο Ντοστογιέφσκι.

Φοιτητές στη Νομική σχολή, πριν τους φοιτητές του Πολυτεχνείου, άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, που τους "έβαλαν σε γύψο", για να μην αντιδρούν, να μην επαναστατούν, να μην σκέφτονται.

Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι η φετινή μας αφορμή να σκεφτούμε τι ακριβώς σημαίνει η αξία της δημοκρατίας, ο σεβασμός στη ζωή, η αλληλεγγύη, η ομαδικότητα. Από τότε, 47 χρόνια μετά, κάθε χρόνο, μια πορεία προς το Πολυτεχνείο, λάμβανε χώρα, για να τιμήσει κάποιους νέους ανθρώπους που φώναξαν σθεναρό "όχι" στους δικτάτορες, και δυστυχώς αμέτρητοι καπηλεύτηκαν την κατάσταση για να αμαυρώσουν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα με επεισόδια ντροπής, με καταστροφές του ίδιου του Πολυτεχνείου και των γύρω περιοχών.

Αλήθεια, φέτος, που είμαστε αναγκασμένοι να κλειστούμε σπίτι, να μην συγχρωτιστούμε, να μην διαδηλώσουμε μαζικά, θα ξεχαστούν τα μηνύματα των φοιτητών; Αλίμονο! Ας προσπαθήσουμε, με κάθε τρόπο, ο καθένας μας με όποιο ρόλο μπορεί να διαδραματίσει, να συζητά, να υπενθυμίζει, να ενημερώνει, να εμπνέει για μάθηση, να κρατά υψηλό το ηθικό της Παιδείας, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Αξιοπρέπειας, για έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο αλληλέγγυο, πιο συνεπή, πιο αλτρουιστή.